Een strafblad, maar toch een VOG?
Een VOG (Verklaring Omtrent het Gedrag), vroeger bekend als het bewijs van goed gedrag, is een verklaring waaruit blijkt dat je gedrag in het verleden geen bezwaar vormt voor het vervullen van een specifieke taak of functie. Voor steeds meer banen en functies is het tegenwoordig noodzakelijk of zelfs wettelijk verplicht om een VOG te kunnen overleggen. Zo wordt het ook voor veel vrijwilligers bij sportverenigingen tegenwoordig verplicht gesteld. Gelukkig hoeft dit voor vrijwilligers geen probleem te zijn, omdat zij een VOG gratis kunnen aanvragen.
Echter, voor mensen met justitiële documentatie, oftewel een strafblad, kan de verplichting van een VOG wel een belemmering vormen. Toch loont het in veel gevallen toch wel de moeite om een aanvraag te doen. Allereerst is het zo dat bij een VOG aanvraag wordt gekeken naar het type functie waarvoor de VOG wordt aangevraagd. Alleen delicten op een strafblad die een risico kunnen vormen voor de uitoefening van de functie worden bekeken. Zo kan iemand die veroordeeld is geweest voor een vermogensdelict, zoals diefstal, zonder moeite een VOG krijgen als vrijwilliger bij een sportvereniging, maar iemand die veroordeeld is geweest voor een zedendelict dan weer niet. Ook is van belang wanneer iemand met justitie in aanraking is geweest. Er geldt namelijk een terugkijktermijn, die meestal 4 jaar bedraagt.
Maar zelfs voor mensen die recent veroordeeld zijn geweest voor een delict dat valt binnen het risicogebied van de functie die zij willen vervullen is er nog hoop. Zo kwam laatst een oud cliënt bij mij, die een medische studie deed, en graag zijn stage in dit gebied wou lopen en zijn carrière hierin wilde starten. Helaas was hij een aantal jaren terug veroordeeld geweest voor een drugsdelict. De VOG werd dan ook op deze grond afgewezen.
Zoals bij vrijwel elk besluit van een overheidsorgaan was het mogelijk om hiertegen in bezwaar te gaan en, indien het bezwaar geen soelaas biedt, nog bij de rechtbank in beroep te gaan tegen het besluit. Mijn cliënt had het bijna opgegeven, maar besloot toch via een advocaat bezwaar te maken. De kosten hiervoor zijn immers laag, en bij een succesvolle afloop kunnen de proceskosten vergoed worden door de instantie waartegen het bezwaar is ingediend.
Zelfs wanneer aan alle eisen is voldaan om een VOG te weigeren, kan er alsnog een belangenafweging worden gemaakt. Voor mijn cliënt, die zijn criminele verleden en contacten de rug toe had gekeerd, en nu hard aan het werken was voor zijn eigen toekomst, was het belang voor het verkrijgen van een VOG voor zijn functie zeer hoog. Dit is toen afgewogen tegen het risico dat cliënt opnieuw de fout in zou gaan, en deze afweging is in het voordeel van mijn cliënt uitgevallen. Dus na enkele weken in spanning afwachten, heeft mijn cliënt uiteindelijk het verlossende woord gehad dat hij toch zijn stage kon gaan lopen en zijn carrière kon starten in het vakgebied van zijn dromen.
Erik Huizinga